منطقه ازبکی

 

تاریخچه

با توجه به تحقیقات صورت گرفته، مشخص شد که قدمت تپه ازبکی به 9 هزار سال قبل بر می گردد و در سال 1348 قسمت هایی از آن توسط کارشناسان مرکز باستان‌ شناسی مورد کاوش قرار گرفت و موجب شد با شماره 955 در سال 1352 در لیست آثار ملی کشور به ثبت برسد. یکی از دیرینه شناسان کشور به نام آقای یحیی کوثری طی سال های متمادی یعنی سال ‌های ۵۴–۱۳۵۳ و 1357 تپه مرکزی ازبکی را مورد تفحص قرار داد. خسرو پوربخشنده که از کارشناسان اسبق میراث فرهنگی پایتخت بود، سال 73 حریم این تپه را در دو قسمت الف و ب رسم کرد و آن را طی یک گزارش ارائه دادند. بر اساس مستندات تا به حال تپه ازبکی در شش فصل مورد حفاری دیرینه شناسی قرار گرفته است.

• اولین فصل حفاری باستان شناسی در تاریخ 15/9/1377 تا 19/10/1377 در مدت 35 روز با مدیریت یوسف مجیدزاده و معاونت خسرو پوربخشنده و همچنین 2 کارشناس و 10 کارگر به پایان رسید.
• دومین فصل حفاری سال بعد در تاریخ 12/7/1378 تا 12/9/1378 در مدت 60 روز با بیشتر شدن تعداد کارشناسان و کارگران انجام شد.
• سومین فصل حفاری سال 79 با مشارکت هفتاد کارگر و چهارمین فصل کاوش در تاریخ 20/6/1380 تا 9/9/1380 به مدت 80 روز و با مشارکت صد و پنجاه کارگر صورت گرفت.
• پنجمین فصل حفاری سال 81 طی مدت 75 روز در پاییز و اختصاص بودجه 40 میلیون تومانی انجام شد.
• ششمین فصل حفاری نیز در سال 84 صورت گرفت و مقصود از این کاوش، رسیدن به خاک بکر، جهت تحقیق درباره دوره های متفاوت تمدنی و فرهنگی در 4 تپه موجود این منطقه باستانی بود.

 نقشه و معرفی بخش های مختلف

آنچه در حفاری های مختلف از تپه ازبکی حاصل شد این بود که این منطقه شامل شش هزار سال بقایای فرهنگی قبل از باستان و اوایل برهه تاریخ کشورمان از نیمه نخست هزاره هفتم الی نیمه اول هزاره نخست قبل از میلاد مسیح بود، که همان عصر مادها است. منطقه صد هکتاری ازبکی دارای 10 تپه با ارزش است که تقریبا 6 تپه از آن به مدیریت تیم باستان ‌شناختی دکتر یوسف مجیدزاده طی سال های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۴ کاوش و حفاری شده و ما در ادامه به توضیح هر شش تپه خواهیم پرداخت.